چهارشنبه 6 شهریور!

تقریبا میتونم بگم از خوندن این همه کامنت شوکه شدم الان. چند روز بود اینترنت نداشتم و اصلا نشده بود بیام کامنتا رو بخونم. وای چقدر از دوستان که یه مدت خیلی طولانی ازشون بی خبر بودم الان برام کامنت گذاشتن و خوشحالم کردن. کاش زودتر اومده بودم اینجا . خیلی ذوق زده شدم. یه دفعه یه عالمه انگیزه گرفتم از نوشتنم و ادامه دادنم اینجا. دیگه تو پرشین بلاگ داشتم انگیزم و برای نوشتن از دست می دادم وقتی حس می کردم خواننده ندارم. تصمیم گرفتم فعلا هم خصوصی ننویسم تا لازم نشده چون تو نوشته هام که مسئله خصوصی ای نیست که احتیاج باشه خصوصی بنویسم و شما رو به زحمت بندازم. اگه زمانی مسئله ای بود که دوست نداشتم عمومی بنویسمش خصوصی می نویسم و همتون هم رمزش و دارید دیگه .  

من خوبم. یعنی خوب که نه بد نیستم. وضعیت خوابم شدیدا به هم ریخته شده . شب تا صبح از کمردرد و معده درد خوابم نمی بره . کلا انگار همه دردای عالم شب میاد سراغم. من هیچ وقت تا حالا معده درد و تجربه نکرده بودم خدا رو شکر . اما الان دو هفتس شب تا صبح معدم تو مشتمه از درد. دبلیوسی هم که نگو. دم به دقه باید پاشم برم دستشویی . کلا فک کنم اگه جام و بندازم بغل دستشویی راحت تر باشم. خلاصه که دیشب اینقدر نصفه شب عصبی شده بودم از درد و کلافگی همش با خودم فکر می کردم خدایا چطوری می خوام دو ماه دیگه تحمل کنم یعنی می تونم ؟

شنبه هفته دیگه سونو دارم. اول می خواستم سونوی سه بعدی برم فضولیم گل کرده بود ببینم دخترم چه شکلیه عکسش رو هم بگیرم. سر پسرطلا دو بار رفتم سونوی سه بعدی یه بار تو سه ماهگی و یه بارم تو هفت ماهگی . اون موقع تازه اومده بود تقریبا سونو سه بعدی . ولی الان انگار زیاد میگن خوب نیست و حرارتش زیاده و بچه اذیت میشه . اینه که هی دارم  اون قوه فضولیم رو می شونم سرجاش می گم دو ماه دیگه هم تحمل میکنم بعد می بینمش اشکال نداره بهتر از اینه که بچه اون تو اذیت بشه . فقط اگه بعدن بهم بگه مامان چرا برادرم از تو شیکمت این همه عکس داره من ندارم نمی دونم باید چه جوابی بهش بدم؟

نمی دونم چرا همش حس می کنم دخترم خیلی کوچولوئه. خدا کنه که اینطور نباشه هرچند که اول سلامتیش برام مهمه و امیدوارم که ایشالله سالم و سلامت باشه اما من بچه تپلی دوست دارم. خدا کنه مثل پسرطلا باشه مثل خودم نباشه که من دو کیلو و هشتصد گرم بودم فقط وقتی به دنیا اومدم. مامانم میگه اینقدر کوچولو بودی می ترسیدیم بغلت کنیم. اونم اون قدیما که هر کی بچه به دنیا میاورده بالای چهار کیلو بوده . البته شنبه که برم معلوم میشه خدا کنه بگه وزنش خوبه . تا حالا که هر بار گفته رشدش خوبه این بارم بگه خیالم راحت میشه . یه سری ها میگن یکی دو ماه آخر اگه گوشت و تخم مرغ بخوری بچه وزن می گیره اما دکتر من گفت بستنی و چیزای شیرین باعث وزن گیری بچه تو ماه هشت و نه میشه . تو شماها کسی تجربه ای داره ؟ کسی می دونه چی باعث میشه بچه وزن بگیره ؟ من هفته دیگه میرم تو هشت ماه و اون وقت باید حواسم به خوردنم باشه . میگن خاک شیر و هندوونه هم باید زیاد بخورم که بچه زردی نگیره . سر پسرطلا همین کار و کردم و یکی دو ماه آخر همش لیموشیرین و هندوونه و خاک شیر و انار می خوردم شکر خدا پسرطلا اصلا زردی نداشت اما الان انگار خیلی مد شده هر کی به دنیا میاد زردی داره . انارم که من عاشقشم و سر  پسرطلا شبی یه کیلو می خوردم متاسفانه الان فصلش نیست. من یکی دو بار دیدم تازه اومده اما از این ترشا و سفیداست. از این دونه قرمزا و شیرینا نیستن. البته که دیگه فکر نمی کنم به موقعی که دخملی تو دلمه قد بده و بیاد اما اگه بیاد خیلی خوب میشه !

امیدوارم دخملی هم مثل داداشش بچه خوبی باشه که ایشالله میدونم هست.  

حرف از خوبی پسرطلا شد این و بگم که پسرم حسابی بزرگ شده آقا شده عاشقشم. اونقدر عاشقشم که گاهی فکر می کنم یعنی میشه من بچه دیگه ای رو اندازه پسرطلا دوست داشته باشم؟ چطوری میشه آخه ؟ وقتی الان حد و مرزی برای عشق و علاقم به پسرطلا وجود نداره میشه حتی دخملی رو که این همه منتظرش هستم و اینقدر همیشه آرزو داشتم داشته باشمش رو اندازه پسرطلا دوست داشته باشم؟ پسرم با شعورتر از سنشه با اینکه هنوز هشت سالشه اما شدیدا حواسش به وضعیت من هست. اگه وسیله ای دستم باشه ازم میگیره و خودش جابجا میکنه . حتی جاروبرقی رو بدون اینکه کسی بهش بگه خودش از تو کمد برام در میاره تا من جارو بکشم خونه رو. بهم میگه مامان تو دولا نشو هر چی بخوای من بهت میدم. پسرطلایی که قبلا من خودم و می کشتم تا وقتی اسباب بازیهاش رو می ریزه وسط اتاق خودش جمعشون کنه بعد از اتاق بیاد بیرون و اصلا گوش نمی کرد حالا غیرممکنه همینطوری ولشون کنه بعد بیاد بیرون. با دوستاش که تقریبا بچه های ما شدن اینقدر که خونه ما میان میرن تو اتاق پسرطلا و حسابی اسباب بازیها رو می ریزن و بازی می کنن. بعد که دوستاش میگن میخوایم بریم خونمون پسرطلا بهشون میگه نه اینطوری نیست که . باید وایسید کمک من کنید تمام اسباب بازی هام و جمع کنیم بزاریم سر جاشون بعد برید. وای کیف می کنم قشنگ اتاقش رو مرتب میکنه به کمک دوستاش بعد میاد بیرون. یه شناگر ماهری هم شده که نگو. خوش صدا خدایش دستش درد نکنه این تابستون حسابی برای پسرطلا وقت گذاشت و چون رو شناش خیلی حساس بود گفت باید یه شناگر ماهر بشه . یک روز در میون بردش کلاس براش کلاس خصوصی گرفت توی ماه رمضون شبا می بردش تمرین و زحمتش هم بی تاثیر نبود. ماشالله پسرطلام الان شده یه شناگر ماهر و میگن عین یه ماهی شنا میکنه . اونقدرم دلم میخواد شناش و ببینم ولی آخه خوب کجا ببینم.  

یه آموزشگاه خیلی خوب زبان هم تو کوچمون دقیقا چند تا در اون ور تر از خونمون تازه باز شده که رفتم اسم پسرطلا رو دیروز نوشتم و از هفته دیگه هفته ای دو بار باید بره کلاس . از اول تابستون من اسم این بچه رو می خواستم بنویسم کلاس زبان اما جایی که نزدیک خونه باشه نبود یکی دو جا هم که بود ساعتش اصلا مناسب نبود. یا با ساعت کلاس شناش تداخل می کرد و یا اینقدر ساعتش بد بود درست تو گرمای ظهر که کسی نمی تونست ببره بیارتش و برای خودش هم تو گرمای تابستون نشستن تو کلاس سخت می شد. اینه که ننوشته بودمش و همش هم ناراحت بودم که من می خواستم از امسال این بچه زبان و شروع کنه و نشده بود که شکر خدا این مشکل هم حل شد. خوبیش اینه که دیگه کسی هم لازم نیست ببره و بیارتش . خودش میره و خودش هم میاد. هفته ای دو بار هم بیشتر نیست و به درسش هم لطمه ای نمی زنه. خودش که خیلی ذوق و شوق داره و همش میگه دوست دارم زودتر انگلیسی رو یاد بگیرم که وقتی بازی می کنم هی به شما نگم بیاید بهم بگید اینجا چی نوشته. این خوشحالم میکنه که در بیشتر موارد دوست داره رو پای خودش باشه .  

این روزا همش ذهنم مشغول اینه که اینکه آدم دو تا بچه داشته باشه چطوری میشه ؟ نکنه خیلی سخت باشه ؟ نکنه دختری اینقدر وقتم و بگیره که نتونم به پسرطلا برسم. نکنه همه اونقدر به نی نی توجه کنن که تو روحیه پسرطلا تاثیر بزاره . همش نگران اینم که چطوری باید مدیریت کرد رفتار و توجه دیگران رو نسبت به نی نی تازه به دنیا اومده و پسرطلا . کلا خیلی نگرانم خیلی . مخصوصا اینکه پسرطلا حساس هم هست و در عین اینکه شدیدا خواهرش رو دوست داره و منتظر به دنیا اومدنشه اما از اون ور هم گه گداری به ما یادآوری می کنه که باید من و بیشتر از اون دوست داشته باشید من به اون حسودیم میشه . جالبه برام که بچم از الان خودش اعتراف هم میکنه و اصلا تلاشی برای پنهان کردن حسادتش نمی کنه قربونش برم. خلاصه که همین نگرانی ها گاهی افسردم میکنه . یه دفعه می بینی چند روز دپرسم. هرچند که ذوق و شوق دختردار شدن گاهی در کنار همین نگرانی ها کار خودش رو میکنه و از حالت دپرسی خارجم میکنه اما در کل حال ضد و نقیضی دارم این روزا !  

در مورد اسم هم بالاخره  پسرطلا راضی شد که اسم خواهرش سارینا نباشه و رونیا باشه . منتها هنوز عادت نداره و بیشتر وقتا خواهرش رو به اسم سارینا صدا میکنه . بعد که یادش میندازم رونیا میگه مامان اما من به سارینا عادت کردم. بعد که من براش یه عالمه دلیل میارم دوباره راضی میشه و سعی میکنه که رونیا صداش کنه . تقریبا الان دو سه روزی میشه که در بیشتر موارد رونیا صداش کرده . مخصوصا دیشب که خواهریش شدیدا داشت ورج و وورجه می کرد من نشستم رو مبل و دستای  پسرطلا رو گذاشتم رو شکمم تا خواهرش و حس کنه .  پسرطلا هم ذوق می کرد و بالا  پایین می پرید. بعد که نی نی ساکت می شد و دیگه تکون نمی خوره هی اصرارمی کرد که رونیا یه بار دیگه تکون بخور بخاطر من !  

راستی این مرخصی زایمانم که رفت رو هوا که. من اینقدر بابت این مسئله خوشحال بودم که قراره نه ماه بشه که خدا می دونه . این چه وضعیه آخه ؟؟؟ بابا ما دلمون به این آقای ر...وحا..نی خوش بود گفتیم تشریف که بیاره با اون کلید گندش همه مشکلات و حل میکنه . فعلا اولین مشکل و که خیلی هم برای من و خیلی های دیگه مهم بود رو که حل نکرد هیچی تازه یه قفل گنده هم با اون کلیدش روش زد. امیدوارم این کلید روی بقیه مسائل اینطور عمل نکنه و بدتر قفل نکنه بلکه باز کنه . کلی نذر و نیاز کردم و امیدوارم که این مشکل حداقل تا پایان سال حل بشه و شامل حال من هم بشه که البته با این قفل گنده ای که بهش خورد بعید می دونم حالا حالاها باز شدنی باشه . من دلم و صابون زده بودم که اول مرداد بیام سرکار نه اول اردیبهشت خوب . حالا چیکار کنم ؟ من که نمیام نهایتش مرخصی بی حقوق می گیرم. 

من هفته دیگه امتحان دارم. اونم سه تا . دعا کنید هفته دیگه حالم خوب باشه بتونم درس بخونم. یکشنبه رفته بودم دانشگاه چون جلسه آخر کلاسا بود. بچه ها هی می پرسیدن که کی دخترت به دنیا میاد گفتم نه آبان . اونقدر ذوق کردن که دختر منم مثل اونا آبانیه . آخه گفته بودم بهتون که بیشتر بچه های کلاس که با هم دوستیم آّبانی هستیم. یعنی بهتره اینطوری بگم که از روز اول عین یه آهن ربا آبانی ها همدیگه رو جذب کردیم و با هم دوست شدیم. حالا یه اکیپ شیش هفت نفره هستیم که شیش تامون آبانی ایم. واسه همین جالب بود براشون که دختر منم آبانیه !

برم که خیلی دارم دیگه پرحرفی می کنم. مواظب به خودتون باشید و بدونید که خیلی دوستون دارم دوستای گلم!